Sillage

Oh, I beg you, can I follow? Oh, I ask you, wanna always Be the ocean, where I unravel Be my only, be the water I'm wading You' re my river running high, run deep, run wild I follow, I follow you Deep sea baby, I follow you I follow, I follow you Dark room honey, I follow you Heed a message, I'm the runner He' s the rebel, I'm the daughter waiting for you You' re my river running high, run deep, run wild I follow, I follow you Deep sea baby, I follow you I follow, I follow you Dark room honey, I follow you You' re my river running high, run deep, run wild I  follow, I follow you Deep sea baby, I follow you I follow, I follow you Dark room honey, I follow you Lykke Li

Τήν κάμαρην αυτή, πόσο καλά τήν ξέρω. Τώρα νοικιάζονται κι αυτή κ' η πλαγινή γιά εμπορικά γραφεία. Όλο τό σπίτι έγινε γραφεία μεσιτών, κ' εμπόρων, κ' Εταιρείες. Α η κάμαρη αυτή, τι γνώριμη πού είναι. Κοντά στήν πόρτα εδώ ήταν ο καναπές, κ' εμπρός του ένα τουρκικό χαλί σιμάτο ράφι με δυό βάζα κίτρινα. Δεξιά όχι, αντικρύ, ένα ντολάπι με καθρέπτη. Στή μέση τό τραπέζιόπου έγραφε κ' η τρείς μεγάλες ψάθινες καρέγλες. Πλάϊ στό παράθυρο ήταν τό κρεββάτι πού αγαπηθήκαμε τόσες φορές. Θά βρίσκονται ακόμη τά καϋμένα πουθενά. Πλάϊ στό παράθυρο ήταν τό κρεββάτι  ο ήλιος του απογεύματος τό 'φθανε ώς τά μισά. ...Απόγευμα η ώρα τέσσερις, είχαμε χωρισθεί γιά μιά εβδομάδα μόνο... Αλλοίμονον, η εβδομάς εκείνη έγινε παντοτινή. Ο ήλιος του απογεύματος (1919) "...Ν' αγαπηθεί ακόμη περισσότερον η ηδονή πού νοσηρώς καί μέ φθορά αποκτάται σπάνια τό σώμα βρίσκοντας πού αισθάνεται όπως θέλει αυτή- πού νοσηρώς και μέ φθορά, παρέχει μιάν έντασιν ερωτική, πού δέν γνωρίζει η...

Στις γραμμές των τρένων διατηρούνται κρυμμένα πολλά ανθρώπινα μυστικά, συναισθήματα, βλέμματα, αγγίγματα, άγχη. Οι ράγες είναι προσημειωμένες με το βάρος των επιβατών και λερωμένες με τα βήματά τους.  Στους σταθμούς, η μητέρα έχει αποχαιρετήσει το παιδί. "Να προσέχεις, να ντύνεσαι καλά και να τρως σπιτικό φαγητό". Πριν αφήσουν τα χέρια, του βάζει στην τσέπη το τελευταίο χαρτζιλίκι. Ο νέος δεν την εμποδίζει, χαμογελάει και φιλάει γλυκά τα δακρυσμένα της μάτια. Δε φεύγει, περιμένει το σφύριγμα της αναχώρησης. Κολλάει το πρόσωπό του στο τζάμι και τη χαιρετά. Η μάνα ρουφάει τις τελευταίες ματιές για να μείνει η εικόνα όταν το τρένο θα φύγει και τον σταυρώνει. Τόσο γρήγορος ο χρόνος και τόσο αργός για την αντάμωση. Σε ένα άλλο σημείο του σταθμού, συγχέεται το μονό με το διπλό. Ένα ζευγάρι αγκαλιάζεται σφιχτά, τόσο σφιχτά που η φιγούρα τους μοιάζει με μία. Η κοπέλα είναι όμορφη με μακριά μαλλιά και κόκκινα μάγουλα από την ένταση των συναισθημάτων και τη γλυκύτητα της έκφρασης. Είνα...

Μια άγνωστη κάτοχος του Νόμπελ Ειρήνης, η Αφρικανή Ουανγκάρι Μαατάι, πέθανε σήμερα από καρκίνο. Ο σχετικός σύνδεσμος: http://www.enet.gr/?i=news.el.kosmos&id=312805

Mandalay ( Cafe del Mar)

Ένα τραγούδι που ξαναθυμήθηκα μετά από πολλά χρόνια. Υπέροχη μελωδία... Aim

Καιρός φέρνει τα λάχανα... Ένα ενδιαφέρον άρθρο της Σοφοκλέους 10 για την... επανάσταση των πλουσίων. http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/2011-09-21-22-31-59-2011092141378/

Στη σημερινή συνεδρίαση της Βουλής, η Λιάνα Κανέλλη στην ομιλία της επιστράτευσε τη λιτότητα της κατοχικής περιόδου για να αναφερθεί στις συνέπειες που έχει η μνημονιακή πολιτική στη ζωή μας. 

Είχα καιρό να περάσω. Καμιά φορά τύχαινε να τη διασχίσω βιαστικά για να μπω στο μετρό γυρνώντας από τη δουλειά. Η πλατεία Συντάγματος δε θυμίζει σε τίποτα τον τόπο που ήταν πριν μερικούς μήνες. Θυμάμαι τις φορές που πετύχαινα στην τηλεόραση στιγμιότυπα από το συγκεντρωμένο πλήθος, τις δηλώσεις των πολιτών και τα συνθήματα, τον παλμό του να είσαι κι εσύ μέρος του πρωτότυπου αυτού κινήματος, μια κουκίδα ανάμεσα σε χιλιάδες άλλες που κατάφεραν να γεμίσουν τους πέριξ δρόμους της πλατείας. Σήμερα η εικόνα είναι εντελώς διαφορετική. Κατά καιρούς φιλοξενεί συγκεντρώσεις και συνθήματα μεμονωμένων κοινωνικών ομάδων που επιθυμούν να ξεφύγουν από τη λαίλαπα των μέτρων της αντι-κρίσης. Χθες, για παράδειγμα, πολίτες διαμαρτύρονταν για την πώληση της ΔΕΗ. Έφτασε όλο αυτό; Αρκεστήκαμε στην πρώτη είδηση των διεθνών μέσων ενημέρωσης; Σημασία έχει ότι κι αν ακόμη αμφισβητήθηκε το κίνημα εγώ, εσύ ή ο δίπλα σου δεν καθοδηγηθήκαμε από κάποιο συμφέρον. Ενεργήσαμε σαν το ντόμινο που η αντίδρασή σου αρκεί για...

Για ιδέστε όλοι τον ακροβάτη που τραμπαλίζεται για ιδέστε όλοι τον ξενομπάτη πως δε ζαλίζεται Για ιδέστε τον ακροβάτη που κι όταν πέφτει γελά και ποτέ δεν κλαίει, ποτέ δεν κλαίει Για ιδέστε πού 'χει το ερημοπούλι αίμα στο φτερό πετά κι ας το 'βρε θανάτου βόλι κόντρα στον καιρό Με τον καιρό να 'ναι κόντρα έχει τιμή σαν πετάς να μένεις μόνος, να μένεις μόνος Για ιδέστε όλοι, δέστε και μένα άλλο δε ζητώ πού 'χω στους ώμους φτερά σπασμένα και ακροβατώ Γύρισε κάτω η μέρα κι ακόμη εσύ να φανείς  μην κλαις πουλί μου, μην κλαις πουλί μου Από Χαΐνηδες Με τον καιρό να 'ναι κόντρα έχει τιμή σαν πετάς να μένεις μόνος, να μένεις μόνος

Έσφιξε τα χείλη και συμπλήρωσε πικρά: -Όπως καταλαβαίνεις, παιδί μου, η Ιστορία είναι υπόθεση προσωπική.  Πρώτα κοιτάς πού χύθηκε το αίμα σου και ύστερα διαλέγεις πλευρά.  Απόψε δεν έχουμε φίλους Σοφία Νικολαΐδου (Μεταίχμιο, 2010) Τα ιστορικά γεγονότα είναι αντικειμενικά και τετελεσμένα. Η ιστορία όπως και η αποτίμηση αυτής είναι προσωπική ευθύνη και υπόθεση του καθενός από εμάς. Μοιραία και αναπόφευκτα διαλέγουμε πλευρά και αξιολογούμε. Ένα μυθιστόρημα άκρως επίκαιρο και πάντα διαχρονικό.