Γύμνια

Φωνές, ψυχές και σώματα. Που είναι όλα αυτά; Χαραμίζονται στους αέρηδες. Αξίες και ιδέες που εύκολα μεταβάλλονται, όπως τα τοπία μετά τον ανεμοστρόβιλο. Λόγια ανεξίτηλα χαραγμένα στην καρδιά άλλοτε σαν μαχαιριές και άλλοτε σαν τριαντάφυλλα. Υπάρχει ο θάνατος; Υπάρχει η ζωή; Όνειρα που αμαχητί παραδινόμαστε χωρίς τη σκέψη της ματαίωσης. Παρελθόν και παρόν. Ποιος μπορεί να μιλήσει για το μέλλον; Συνθήματα και κόσμος πολύς, πλατείες και καπνοί, σημαίες και αναγεννημένα μέλλοντα. Κάποιοι τρέχουν γυμνοί σε αυτά. Έκθετοι στον κίνδυνο. Έκθετοι στο γέλιο. Έκθετοι στο βλεφάρισμα των ματιών. Έκθετοι στο λύγισμα των ποδιών. Έκθετοι στη διακινδύνευση των ονείρων τους. Έκθετοι στο ρίσκο της επιθυμίας και του πάθους. Ο κόσμος καλυμμένος από κύκλους. Πρέπει να προσέξεις να περάσεις πριν κλείσει η πόρτα ή αφού ανοίξει. Να διαβείς το κατώφλι με αξιοπρέπεια και αφού εξέλθεις να καλύψεις τα μάγουλά σου με δάκρυα και αίμα, τόσο δυνατά που να προκαλέσεις τη σύγκρουση των κύκλων, την ταραχή του σύμπαντος, να αλλάξεις τη θέση των χαρτών και των αστεριών. Μπορείς να φτιάξεις το δικό σου κόσμο; Ματαίως! Ξεχείλωμα. Μηδέν. Ψυχρές θερμοκρασίες αλλά ούτε που κρυώνεις. Τόση γύμνια, τέτοια αποκαθήλωση. Υγρά τοπία, ξεθωριασμένα και αλλοιωμένα. Παρασιτική απουσία. Έλλειψη. Έκλειψη. Μισά φεγγάρια, σκοτάδι και σκόνη. Σύννεφα μετά από το μηχανικό τρέμουλο της γης. Φονικά σύννεφα. Απώλειες. Γεράκια σε υποψίες κορμιών. Μάτια με ερωτηματικά και αποδείξεις. Η απόλυτη απάντηση. Συνέπεια και ντροπή. Κόσμος. Σιωπή. Ξεχασμένες διακηρύξεις, ξεχασμένη ανθρωπότητα. Υποκριτικές συζητήσεις για τη σωτηρία της ουτοπίας. Των ενώσεων του κόσμου τους, της ιδέας της ένωσης. Πέντε κόσμοι σε μία γη. Ποια Ένωση; Διχασμός. Υπερεθνικός. Πόσες γεύσεις, πόσοι πολιτισμοί, πόσες μυρωδιές, πόσοι συγγραφείς και φιλόσοφοι, πόσες σκέψεις, πόσες μουσικές, πόσοι χοροί, πόσα τοπία, πόσες θάλασσες, πόσοι ουρανοί, πόσα βουνά και πόσες πόλεις, πόσα χωριά και πόσοι άνθρωποι! Διαφορετικοί μα τόσο ίδιοι. Θνητοί και ευάλωτοι. Με μαγικά ραβδιά από το άγγιγμα του πνεύματος. Άλλοι αξιώθηκαν, άλλοι όχι. Τύχη ή μοίρα; Ποιος ορίζει; Ποιος επιλέγει ή ποιον επιλέγει. Διακρίσεις. Ανεξήγητο. Και οι άνθρωποι. Αυτοί; Αυτοί που ανήκουν; Σε ποιον από όλους τους κόσμους; Αυτοί τους ξεπερνούν. Προέρχονται από την ίδια πνοή. Από μια στιγμιαία πνοή μιας μήτρας που υπέφερε και ενσάρκωσε το θαύμα. Κι ο έρωτας; Τι είναι; Ποιους αγγίζει; Πιστεύεις; Θέλεις; Αισθάνεσαι; Πες μου πως θες κι εγώ ακολουθώ. Έρχεσαι; Έσβησαν τα φώτα πίσω μου. Αστέρια δεν πέφτουν πια. Φέγγουν τώρα την ευθεία μέχρι να φτάσω στο τέλος της. Σιγουριά και μόνο. Ευθεία. Απόλυτο, χίμαιρα, Ιθάκη. Κεριά που σβήνουν μόνα τους πριν καν ανάψουν. Αυτή η φωτιά που καίει χωρίς ξερό έδαφος. Μπουλούκια από γέλια και κοινοί ουρανίσκοι. Προδοσία. Μοναξιά. Καλαμάκια που ρουφούν χωρίς πάτο. Επιθυμίες. Αρκούν; Καρδιά. Αρμόζει; Πίστη. Αντέχει; Δυστυχία ή ευτυχία; Διαλέγουμε; Κινούμαστε μια στο ένα μια στο άλλο. Αιωρούμαστε. Από μέρες, ώρες, λεπτά, δευτερόλεπτα. Καταλαβαίνεις πώς περνούν; Τα μετράς; Τικ-τακ. Δυστυχία. Δύση και ανατολή. Ευτυχία. Μπαλόνια που σκάνε. Αέρα. Αέρα. Πνοή. Πάλι πνοή. Για νέα ζωή. Και ο χρόνος; Αδυσώπητος. Ιερός. Διονυσιακός. Όλο μέθη και πόνο. Γύμνια. Ο κόσμος και ο άνθρωπος, η ευτυχία και η δυστυχία, ο έρωτας και η αγάπη, ο χρόνος και τα συναισθήματα, όλα χωρίς ρούχα, χωρίς προσωπεία, αγνά και λιτά. Αλήθεια. Μαγεία. Ευλογία. Αγάπη. Δεν τους αναγνωρίζω. Υπάρχουν στ' αλήθεια; Υποκρισία. O φόβος της έκθεσης. Έχουν καμιά τύχη ή μοίρα ή έναν θεό με το μέρος τους όσοι εκτίθενται στον κόσμο χωρίς ρούχα; Σε ποιον από όλους τους κόσμους χωρούν; Σε ποιο σύμπαν, σε ποιον ουρανό; Δυστυχία. Τι από όλα συναντάς; Που έχει περπατήσει η ψυχή σου; Που κατάφερες να την ταξιδέψεις; Ακούς; Τι άκουσες; Γεύεσαι; Τι γεύτηκες; Βλέπεις; Τι είδες; Μυρίζεις; Τι μύρισες; Αισθάνεσαι; Τι άγγιξες; Αισθήσεις και ψευδαισθήσεις. Μισό και ολόκληρο. Καθρέπτες και αποκάλυψη. Λύτρωση και ελευθερία.

1.000 people από Blackfield
http://www.youtube.com/watch?v=2XFis40qhIE