Φλόγες και στάχτη..

Για ακόμη μια χρονιά ο νυχτερινός ουρανός της Εύβοιας κοκκινωπός από τις φλόγες που για ένα ακόμα καλοκαίρι κατακαίουν την πρασινάδα και τις γεωργικές καλλιέργειες της περιοχής μοιάζει να προκαλεί δέος και πανικό στους κατοίκους της. Για άλλη μια χρονιά η ελληνική φύση θρηνεί το μέλλον της και για ακόμη μια χρονιά οι κάτοικοι του Αυλωναρίου, των Λεπούρων και της Δροσιάς έρχονται αντιμέτωποι με την πύρινη λαίλαπα και προσπαθούν να σώσουν τις περιουσίες και τη ζωή τους. Τα αίτια της πυρκαγιάς δεν είναι ακόμη γνωστά και σίγουρα ποτέ δε θα γίνουν. Αντίθετα, δεδομένη είναι η τεράστια καταστροφή που υπέστη το περιβάλλον της Εύβοιας σε συνδυασμό με τις πυρκαγιές του 2007. Ίσως η ματαιοδοξία κάποιων οδηγεί σε σκέψεις και πράξεις ανεύθυνες, που ταυτόχρονα επηρεάζουν και τη ζωή χιλιάδων άλλων ανθρώπων. Έχουμε φτάσει στο σημείο να θεωρούμε τη μεγαλομανία σημαντικότερη από την ίδια τη φύση που μας περικυκλώνει και μας δίνει ζωή. Το πάλαι ποτέ καταπράσινο τοπίο που συνόδευε τη διαδρομή για την Κύμη έχει ήδη μετατραπεί σε μαύρη καταθλιπτική έκταση που κάποια φωτιά άφησε στο πέρασμά της. Και αυτό για πολύ λίγο. Μέχρι τα σκαπτικά και οι μπουλντόζες να πιάσουν δουλειά και τα πρώτα πολυτελή οικόπεδα να ξεπροβάλλουν. Αυτή είναι μάλλον η κληρονομιά που αφήνουν κάποιοι σε νέους και περιβάλλον. Φλόγες και στάχτη, μαυρίλα και καταστροφή παντού. Ποια μόρφωση και ποια τεχνολογία είναι αυτή που επιτρέπει να παραδίνονται στην καταστροφή δασικές εκτάσεις; Για ποιο σύστημα μπορεί κανείς να κάνει λόγο; Το σύστημα δε διασφαλίζει πλέον αλλά προκαλεί ανασφάλεια και φόβο. Δημιουργεί τάσεις μονοφαγιάς και τραγικού εγωκεντρισμού. Στο τέλος η ίδια η φύση θα εκδικηθεί.