Μια αλήθεια, μια ιδέα, μια χαραμάδα ευτυχίας
...«Βγήκα στην Αλεξάντερπλατς. Ήμουν στο παλιό Ανατολικό Βερολίνο. Μπορούσα να το καταλάβω και χωρίς να δω το χάρτη. Ο παλιός υπαρκτός σοσιαλισμός περιέφερε το φάντασμά του στα πατήματα των ανθρώπων. Πώς ήταν δυνατόν μια τόσο φωτεινή ιδεολογία που οδήγησε στις πιο μεγάλες μάχες εκατομμύρια ανθρώπων σε όλο τον κόσμο, που ανέθρεψε τον Τσε, τον Αραγκόν, τον Νερούντα, τον Θεοδωράκη, να έχει τέτοια μουντά χρώματα. Να απορροφά τη ζωή μέσα στο γκρίζο των κτιρίων, των σκέψεων, των συναισθημάτων. Οι άνθρωποι στην ιστορία τους υπήρξαν δούλοι, τύραννοι, γενναίοι, ηλίθιοι. Γκρίζοι όμως είναι αλλιώς. Το να είσαι γκρίζος σημαίνει πως δεν έχει σημασία αν είσαι δούλος ή γενναίος ή ελεύθερος. Άρα και η ανάγκη να αλλάζεις τα πράγματα δεν υπάρχει. Ο υπαρκτός σοσιαλισμός μετάλλαξε την ισότητα σε ομοιομορφία. Της έχτισε μάλιστα μνημεία. Τέρατα αρχιτεκτονικά που μέσα τους κατοικούσαν άνθρωποι. Μπλοκ Α. Τμήμα 3. Όροφος 4. Σύντροφος τάδε.»... ...«Οι δυο άντρες δεν τους έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση, αν και αν