Η λίμνη και το ξερό χορτάρι
Κουράστηκα να βλέπω σκυθρωπούς ανθρώπους στους δρόμους. Ανθρώπους που νομίζουν ότι έχουν χάσει το σκοπό της ζωής τους, που αισθάνονται αποτυχημένοι, που δε γελούν πια. Παλιά περνούσες από γειτονιές και σήκωνες το βλέμμα σου να δεις από που έρχονται τα γέλια και οι χαρές απ' τις παρέες, πατούσες την κόρνα σου στον οδηγό του απέναντι οχήματος ως ευχαριστώ που σου έδωσε την προτεραιότητά του, χαμογελούσες στη γιαγιά που "κατά λάθος" πήρε τη θέση σου μπροστά στο ταμείο του σούπερ μάρκετ, ανταποκρινόσουν στη λέξη "βοήθεια" του άλλου σπεύδοντας να κάνεις λιγότερο δυσχερή τη θέση του, να κάνεις τη στιγμή του λίγο πιο ευτυχισμένη. Ανοίγεις την τηλεόραση, τον υπολογιστή σου, την εφημερίδα σου, το ραδιόφωνό σου και γεμίζεις με την απελπισία τους. Οι περισσότερες ευχές για το νέο έτος, αφορούσαν σωματική και ψυχική υγεία, εργασία, ευημερία και έξοδο από την κρίση. Ξέχασες, φίλε μου να ζεις, το νόημα της ύπαρξής σου, ξέχασες να είσαι αυτάρκης για την ευτυχία σου, η ευτυχ...