Sillage

Ξέρετε ποιο τραγούδι ταιριάζει στην περίπτωση της Ελλάδας; Τα κορμιά και τα μαχαίρια. Είναι ο νέος καλλιτεχνικός τίτλος που θα μπορούσε να πλαισιώσει τα αλλεπάλληλα νομοσχέδια της κυβέρνησης Παπαδήμου, Παπανδρέου, Σημίτη, Καραμανλή- ποια η διαφορά άλλωστε; Μήπως ιδεολογική; Ούτε λόγος. Πολιτική; Επουδενί. Μαχαίρια στις συντάξεις τώρα και στις επικουρικές, μαχαίρια στους μισθούς, μαχαίρια στα επιδόματα, μαχαίρια στα δώρα, μαχαίρια σε όλα αυτά τα χρόνια που οι εργαζόμενοι κέρδισαν με αγώνες την εργασία με υποχρεώσεις αλλά και δικαιώματα. Απαίτησαν και αξιώθηκαν σεβασμό και προστασία για κάτι που παράγουν και προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο και αν μη τι άλλο δεν το χρωστούν σε κανέναν, παρά μόνο στο μυαλό τους, στις δυνάμεις τους και στα χέρια τους. Η εργασία σήμερα θεωρείται προσόν, τύψη και νίκη για όσους την κατέχουν, καταστάσεις ντροπιαστικές και ασφυκτικές για όποιον επιθυμεί να "επενδύσει" στη χώρα του και τον πλούτο της. Τα κορμιά, λοιπόν, είμαστε εμείς που μας μαχαιρώνου...

Chambao Μια υπέροχη διασκευή...

Ένα ενδιαφέρον άρθρο από τον Πάσχο Μανδραβέλη για την κρίση χρέους Ελλάδας-Ιρλανδίας και την αντίδραση των δύο λαών αντίστοιχα. Είναι αποκαλυπτικά όσα λέγονται για το παρασκήνιο της οικονομικής φούσκας και πολύ περισσότερο για τους Έλληνες. Σε πολλά σημεία διαφωνώ γιατί σχολιάστηκε η στάση των Ελλήνων πολιτών μεμονωμένα, χωρίς να εξεταστεί η ιστορία και η προϊστορία μας, η οποία σαφώς και διαφέρει από αυτή της Ιρλανδίας. Πηγή: Η Καθημερινή Πάσχος Μανδραβέλης, Ελλάδα-ιρλανδία: Βίοι ασύμπτωτοι και μετά την κρίση http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_18/12/2011_1297135

Ella Fitzgerald

-Η ΓΕΝΕΣΙΣ- Στήν αρχή τό φώς  Καί ή ώρα ή πρώτη πού τά χείλη ακόμη στόν πηλό δοκιμάζουν τα πράγματα του κόσμου ... Ήταν ό ήλιος μέ τόν άξονά του μέσα μου πολυάχτιδος όλος πού καλούσε καί αυτός αλήθεια πού ήμουνα Ο πολλούς αιώνες πρίν Ο ακόμη χλωρός μες στή φωτιά Ο άκοπος απ' τόν ουρανό Ένιωσε ήρθε κι έσκυψε πάνω απ' τό λίκνο μου ίδια ή μνήμη γινάμενη παρόν τή φωνή πήρε τών δέντρων, τών κυμάτων: "Εντολή σου, είπε, αυτός ο κόσμος καί γραμμένος μές στά σπλάχνα σου είναι Διάβασε καί προσπάθησε  καί πολέμησε", είπε "Ο καθείς καί τά όπλα του" είπε ... Καί αυτός αλήθεια πού ήμουνα Ο πολλούς αιώνες πρίν Ο ακόμη χλωρός μές στή φωτιά Ο Αχειροποίητος μέ το δάχτυλο έσυρε τίς μακρινές γραμμές ανεβαίνοντας κάποτε ψηλά μέ οξύτητα  καί φορές πιό χαμηλά οι καμπύλες απαλές μία μέσα στήν άλλη στεριές πού ένιωσα νά μυρίζουνε χώμα όπως η νόηση Τόσο ήταν αλήθεια πού πιστά μ' ακολούθησε τό χώμα έγινε σέ μεριές κρυφές πιο κόκκινο  καί αλλού μέ πολλές μικρές πευκοβελόνες ...

Κάθε πρωί τους παρατηρώ στο απέναντι πεζοδρόμιο, περιμένοντας το λεωφορείο, κάθε απόγευμα τους συναντώ σε ένα καφενείο περνώντας. Δε θα έλεγα ότι του μοιάζει. Ο πιτσιρικάς κάθεται πάντα δίπλα στον πατέρα του, δεν τους έχω δει ποτέ μεμονωμένα. Με τη χαρακτηριστική επαναλαμβανόμενη κίνηση που παρουσιάζουν τα αυτιστικά παιδιά, πολλές φορές το βλέμμα του ακολουθεί τη φιγούρα μου καθώς περνάω από μπροστά του. Άλλες πάλι κοιτά το δρόμο ή και κάτι απροσδιόριστο. Ο πατέρας σφίγγει στη χούφτα του τη δική του, δείχνοντας μια διαρκή παρουσία και φροντίδα που δε σταματά ούτε στις ημερήσιες μικρές στιγμές αποχωρισμού. Σήμερα λύθηκε μια απορία μου. Στέκονταν όρθιοι έξω από τα σχολεία και αναρωτιόμουν αν ένα συμβατικό ελληνικό σχολείο μπορεί να ανταποκριθεί επάξια σε ιδιαίτερες περιπτώσεις παιδιών. Μα μιλάμε για την Ελλάδα. Απαιτείται ανθρωπιά, επαγγελματισμός, ευαισθησία, σχεδιασμός και θέληση. Όλα αυτά εν πολλοίς λείπουν. Του συγκρατούσε τα χέρια και καμιά φορά σκούπιζε το πρόσωπό του με το χέρι το...

Ένα υπέροχο τραγούδι εκτελεσμένο εξίσου υπέροχα από τη Ρίτα Αντωνοπούλου Η αυθεντική εκτέλεση από τη Δήμητρα Παπίου http://www.youtube.com/watch?v=-wcuqRtqwpk

Adele